Turgutlu ve çevresi sözlü ürünler bakımından oldukça zengin bir yöredir. Yörede manileri kadınlar karşılıklı söylemektedirler.

Manilerde genellikle kadın-erkek ilişkisi, gelin-kayınvalide geçimsizliği, sevda, aşk, gibi konular işlenmiştir. Yöreden derlenen manilerden örnekler:

 

Ben bir kara yılanım akar giderim

Aktığım yerleri yıkar giderim

Anneden babadan yoktur kederim

Ben bir yar için ölüp giderim

 

Ak çeşmeler akmıyor

Yar yüzüme bakmıyor

Neçe çiçekler açmış

Yarim gibi kokmuyor

 

Karanfil deste gider

Kokusu dosta gider

Sevdiğini almayan

Kabire hasta gider

 

Gide gide yoruldum

Bir taş buldum oturdum

Şu deyusun oğluna

Bir bakmada vuruldum

 

Manici başı mısın?

Cevahir taşı mısın?

Sana bir mektup versem

Yarime taşır mısın?

 

Ak yemiş kara yemiş

Dalları yere değmiş

Güvey namaz kılarken

Gelin baklava yemiş

 

Açık kapı aralık

Ne bakıyon analık

Bugün yâri görmedim

Dünya bana karanlık

 

Garalı bayrak kaldırdım

Çifte davullar dövdürdüm

Kınamayın komşular

Kademsiz gelin aldım

 

Al giydim alsın diye

Mor giydim sarsın diye

İsteyene varmadım

Sevdiğim sarsın diye

 

Karadut parmak gibi

Sevdiğim kaymak gibi

Sevdiğimi sevenler

Kurusun yaprak gibi

 

Kabağın kökeniyim

Dibine dökeniyim

Ben güzelle seviştim

Çirkine tövbeliyim

 

Sarı üzüm ermem diyo

Sepete girmem diyo

Kızın gönlü var ama

Anası vermem diyo

 

Ah Ahmedim vah Ahmedim

Lale sümbül gül Ahmedim

Alındaki akan teri

Al mendille sil Ahmedim

 

Karanfilin filizi

Kimbilir kalbimizi

Bir hafif rüzgar açtı

Ayırdı ikimizi

 

Tren gelir ötmez mi?

Kömürülen dökmez mi?

Yarinden ayrı düşen

Gözyaşları dökmez mi?

 

Gökte yıldız sayılmaz

Gül dikenden ayrılmaz

Benim bir sevdiğim var

Gözlerine doyulmaz

           

Kaynakça: Kurtuluş, Evrim Durdu; “Turgutlu yöresi Türk halk müziği uygulamaları ve gelenekleri üzerine bir çalışma”- Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü TDA-Türk Halk Bilimi Bilim DalıYüksek Lisans Tezi, İzmir, 2004, s. 56-59.