Turgutlu Manileri
TURGUTLU MANİLERİ
Turgutlu ve çevresi sözlü ürünler bakımından oldukça zengin bir yöredir. Yörede manileri kadınlar karşılıklı söylemektedirler.
Manilerde genellikle kadın-erkek ilişkisi, gelin-kayınvalide geçimsizliği, sevda, aşk, gibi konular işlenmiştir. Yöreden derlenen manilerden örnekler:
Ben bir kara yılanım akar giderim
Aktığım yerleri yıkar giderim
Anneden babadan yoktur kederim
Ben bir yar için ölüp giderim
Ak çeşmeler akmıyor
Yar yüzüme bakmıyor
Neçe çiçekler açmış
Yarim gibi kokmuyor
Karanfil deste gider
Kokusu dosta gider
Sevdiğini almayan
Kabire hasta gider
Gide gide yoruldum
Bir taş buldum oturdum
Şu deyusun oğluna
Bir bakmada vuruldum
Manici başı mısın?
Cevahir taşı mısın?
Sana bir mektup versem
Yarime taşır mısın?
Ak yemiş kara yemiş
Dalları yere değmiş
Güvey namaz kılarken
Gelin baklava yemiş
Açık kapı aralık
Ne bakıyon analık
Bugün yâri görmedim
Dünya bana karanlık
Garalı bayrak kaldırdım
Çifte davullar dövdürdüm
Kınamayın komşular
Kademsiz gelin aldım
Al giydim alsın diye
Mor giydim sarsın diye
İsteyene varmadım
Sevdiğim sarsın diye
Karadut parmak gibi
Sevdiğim kaymak gibi
Sevdiğimi sevenler
Kurusun yaprak gibi
Kabağın kökeniyim
Dibine dökeniyim
Ben güzelle seviştim
Çirkine tövbeliyim
Sarı üzüm ermem diyo
Sepete girmem diyo
Kızın gönlü var ama
Anası vermem diyo
Ah Ahmedim vah Ahmedim
Lale sümbül gül Ahmedim
Alındaki akan teri
Al mendille sil Ahmedim
Karanfilin filizi
Kimbilir kalbimizi
Bir hafif rüzgar açtı
Ayırdı ikimizi
Tren gelir ötmez mi?
Kömürülen dökmez mi?
Yarinden ayrı düşen
Gözyaşları dökmez mi?
Gökte yıldız sayılmaz
Gül dikenden ayrılmaz
Benim bir sevdiğim var
Gözlerine doyulmaz
Kaynakça: Kurtuluş, Evrim Durdu; “Turgutlu yöresi Türk halk müziği uygulamaları ve gelenekleri üzerine bir çalışma”- Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü TDA-Türk Halk Bilimi Bilim DalıYüksek Lisans Tezi, İzmir, 2004, s. 56-59.
